دفتر بهار چه زیباست حس آغاز شکفتن
صنعت گردشگری از قرن‌های متمادی با اشکال متنوع و خاص خود در جوامع انسانی وجود داشته و در طی سال‌ها با اُفت و خیزهای فراوانی همراه بوده و در هزاره سوم میلادی با سرعتی بیش از گذشته توسعه و گسترش خواهد یافت.

توسعه پایدار در تمام بخش‌ها از جمله گردشگری، نیازمند فراهم سازی زیربناهای مناسب اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، روابط خارجی و … است. مشارکت همه جانبه مردم در طرح‌های توسعه ملی، منطقه ای و محلی در بخش گردشگری، فراهم ساختن زمینه‌های لازم جهت سرمایه‌گذاری، برقراری روابط دوستانه با سایر کشورها، استفاده از تجربیات دیگر کشورها، برقراری امنیت و آرامش در کشور از الزامات آن است.

عوامل رشد و توسعه صنعت گردشگری عبارتند از : کاهش ساعات کاری و اصلاح زمان تعطیلات و مرخصی ها به منظور افزایش زمان فراغت، افزایش کیفیت وسایل نقلیه خصوصی و آزاد سازی خطوط حمل و نقل، بهبود درآمد واقعی، گرایش به مصرف انبوه، واسطه های جدید ارتباطی(نظیر راهنمایان گردشگران، وسایل ارتباطی سریع مانند تلفن، اینترنت، ماهواره) و وجود امنیت و آرامش.



در ایران صنعت گردشگری تاکنون جایگاه خود را با وجود برخورداری از انواع جاذبه های طبیعی، فرهنگی، تاریخی و داشتن موقعیت مناسب و مساعد جغرافیایی پیدا نکرده و میزان درآمد ارزی کشور از این بابت ناچیز می‌باشد. هر چند کشور ما براساس ضوابط یونسکو جزء ۱۰ کشور برجسته باستانی، تاریخی و فرهنگی جهان به شمار می‌رود.

ناتوانی در معرفی تصویر واقعی ایران از سوی رسانه ها، عدم نگرش‌ علمی به بخش جهانگردی، عدم تناسب قیمت مراکز اقامتی با کیفیت خدمات ارائه شده، ضعف تبلیغات در داخل و خارج کشور، برخوردهای سیاسی با مقوله جهانگردی و … را می‌توان از دلایل این امر بر شمرد.